Այսօրվա բարդ ու բազմաքայլ աշխարհաքաղաքականության պայմաններում պարզունակ մտածողությամբ իշխանություններ ունեցող երկրները դատապարտված են եթե ոչ կործանման, ապա՝ բավականին ցավոտ զարգացումներով հղի իրականության:

108 տարի առաջ տեղի ունեցածը Հայոց ցեղասպանության ընդամենը մի փուլն է եղել՝ Հայոց Մեծ Եղեռնը (1914-1916 թթ.)

Նոր ցեղասպանություն թույլ չտալու, իսկ եղածի համար պատժելու` արդարադատություն իրականացնելու համար ստեղծում են ուժեղ, իրավահավասար, սոցիալապես արդար ու ինստիտուցիոնալ պետություն: Պետություն, որը չի խորշում կամ վախենում ռազմական ճանապարհով իր կենսական խնդիրները լուծել ու իր քաղաքացիներին պաշտպանել: Պետություն են ստեղծում, ոչ թե ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո հիմնադրում են «Մենք ենք, մեր բարեկամները, խնամիները, քածերն ու ախպերությունը» ՍՊԸ և, հույսը դնելով գոյություն չունեցող միջազգային հանրության վրա, անդադար պաթոսախեղդ տեքստեր արտաբերում:

Այսօր, հերթական լացուկոծի փոխարեն, մեկ անգամ ևս պետք է փորձենք իմաստավորել մեր անիմաստ ընթացքը, հասկանանք, թե ով ենք, ինչ ենք ուզում և ուր ենք գնում։

ԱԺ ընդդիմադիր պատգամավորներ, եթե ընդդիմադիր եք, մի օրինականացրեք դրանց՝ այդ ուսապարկերի կարգավիճակը:

Այսօրվա Հայաստանը հիշեցնում է Երևանի «Մալաթիա» շուկան: Ինչպես «Մալաթիայի» առևտրականները, այնպես էլ Հայաստանի օրվա իշխանություններն զբաղված են «տալ-առնելով»: «Մալաթիայի» առևտրականներն իրենց համար նախընտրելի գնով թուրքական ապրանքն են փորձում «փաթաթել» անճաշակ գնորդների վզին, իսկ Հայաստանի իշխանությունները (ցանկացած գնով) կործանվող Հայրենիքից մնացած փշրանքները՝ երկրից ու աշխարհից անտեղյակ սեփական զոմբիների վրա:

Երբ երկրիդ ղեկավարն ԱԺ ամբիոնից խոսում է թշնամի երկրի ղեկավարի շուրթերով, բարձրաձայնում նրա պահանջներն ու ուլտիմատում-վերջնագրերը, երբ վերջիններիս տեսակետներն երկուստեք համընկնում են, խոսույթը սինխրոն է, կարծես կա կոնսենսուս, ընդհանուր հայտարար և նույնիսկ համատեղ որոշում՝ դժվար է չհամաձայնել, որ ամեն ինչ կանխորոշված է և այդ որոշումը բացարձակ մեր օգտին չէ:

ԱԺ-ում Նիկոլ Փաշինյանն արել է հայտարարություններ, որոնք հակասում են ՀՀ անկախության հռչակագրին, ՀՀ սահմանադրությանը, ՀՀ նորմատիվ իրավական մի շարք ակտերին։ Նրա խոսքերը սպառնում են Արցախին, Հայաստանի ինքնիշխանությանը, Արցախի ու Հայաստանի քաղաքացիների անվտանգությանը, կյանքին։

Երեխաներին պետք է թույլ տալ ազատ արտահայտվել, բանավիճել ուսուցիչների հետ, որ ուժեղ անհատներ դաստիարակվեն:

Երևանում Ադրբեջանի դրոշը այրելով՝ Հայաստանի միջազգային վարկանիշը ոչ միայն չի տուժել, այլև բարձրացել է, քանի որ Հայը ցույց է տվել աշխարհին, որ մենք ունենք ազգային ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈՒԹՅՈւՆ և պատրաստ չենք մեր մայրաքաղաքում ընդունել 3 տարի առաջ մեզ վրա հարձակված, միջազգային մարդասիրական բոլոր նորմերը խախտած և միջազգային ահաբեկչության բուն դարձած պետության դրոշը: